เรื่องน่าอาย..ที่ต้องเผยแพร่ (เป็นอุทาหรณ์) วันที่15 มกราคม สอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า ตื่นนอน ประมาณ ตีสาม เปิดเน็ตอ่านข่าว เช็คงาน เช็ค MAIL ไปตามเรื่องตามราว ฟ้าสางก็รดน้ำต้นไม้ที่ปลูกไว้รอบๆบ้าน ก็มีมะขามป้อม สมอ มะนาว ตะลิงปิง สะตอ ติ้ว และ ผักชะอม เม็ก ฯลฯ ( เน้นอิ่มท้อง ไม่เน้นสวยงาม ) นางงามประจำบ้านสาละวนอยู่กับงานในครัว ก๊อกๆแก็กๆ วันใหนใจดีหล่อนก็ชงกาแฟให้ วันใหนงานยุงก็ต้องทวงเอา ถ้าโชค ไม่ร้ายเกินไปก็จะได้กินกาแฟ รสดีถูกปากถูกคอ วันใหนลมไม่เดินรมย์ไม่ดีก็มีเหน็บกลับ " มาชงเองซิ...ฉันไม่ว่าง ! " แถมเชิดหน้าชำเลืองตามามอง เชิดหางคิ้วเข้าใส่ (มันก็คือการข่มขู่กลายๆนั่นเอง ) เราก็ต้องสะกดอารมย์เดินเข้าครัวไปชงเอง กาแฟ..ครีมเทียม..น้ำตาล...ใส่แก้ว...กดน้ำร้อนลงไป แล้วก็เอาช้อนคน... คน ..คน.........จิบเล็กน้อย ( เช็คอุณหภูมิ) แต่ว่า เอ...ทำไมมันรสชาดแปลกๆ อย่างนี้ว่ะ... ยกแก้วขึ้นเป่า 2-3ที่...แล้วกระดกเข้าปากกะเอาให้รู้รสชาดไปเลย .... อึก.... เท่านั้นก็ถึงบางอ้อ ...ตายล่ะ...นี่กูเอาเกลือแทนน้ำ