เรื่องน่าอาย..ที่ต้องเผยแพร่ (เป็นอุทาหรณ์)

เรื่องน่าอาย..ที่ต้องเผยแพร่  (เป็นอุทาหรณ์)

             วันที่15   มกราคม  สอง ฮ่า ฮ่า ฮ่า    ตื่นนอน ประมาณ ตีสาม     เปิดเน็ตอ่านข่าว เช็คงาน เช็ค MAIL ไปตามเรื่องตามราว    ฟ้าสางก็รดน้ำต้นไม้ที่ปลูกไว้รอบๆบ้าน ก็มีมะขามป้อม  สมอ  มะนาว  ตะลิงปิง  สะตอ  ติ้ว  และ ผักชะอม  เม็ก ฯลฯ  ( เน้นอิ่มท้อง ไม่เน้นสวยงาม )   
                นางงามประจำบ้านสาละวนอยู่กับงานในครัว ก๊อกๆแก็กๆ วันใหนใจดีหล่อนก็ชงกาแฟให้  วันใหนงานยุงก็ต้องทวงเอา   ถ้าโชค ไม่ร้ายเกินไปก็จะได้กินกาแฟ รสดีถูกปากถูกคอ วันใหนลมไม่เดินรมย์ไม่ดีก็มีเหน็บกลับ     " มาชงเองซิ...ฉันไม่ว่าง ! "  แถมเชิดหน้าชำเลืองตามามอง เชิดหางคิ้วเข้าใส่  (มันก็คือการข่มขู่กลายๆนั่นเอง ) เราก็ต้องสะกดอารมย์เดินเข้าครัวไปชงเอง 
                กาแฟ..ครีมเทียม..น้ำตาล...ใส่แก้ว...กดน้ำร้อนลงไป แล้วก็เอาช้อนคน...  คน ..คน.........จิบเล็กน้อย   ( เช็คอุณหภูมิ) แต่ว่า  เอ...ทำไมมันรสชาดแปลกๆ อย่างนี้ว่ะ... ยกแก้วขึ้นเป่า 2-3ที่...แล้วกระดกเข้าปากกะเอาให้รู้รสชาดไปเลย .... อึก.... เท่านั้นก็ถึงบางอ้อ ...ตายล่ะ...นี่กูเอาเกลือแทนน้ำตาลหรือนี่.... ซวยแล้วกู...ก็ใครจะไปรู้...แม่คุณเปลี่ยนกระปุกน้ำตาลก็ไม่ได้บอกนี่ ...ไอ้เราเองรึก็ตาถั่วซะด้วย...
                เธอก็หัวเราะเยาะเราอยู่พักหนึ่ง  ...ทิ้งท้ายยังหันมาค้อนควับไหญ่...แถมมีเอฟเฟคเสียงแถมท้าย......"ตาไม่รู้จักดู !  ...เกลือหรือน้ำตาลก็ดูไม่ออก!......(ฮา...)      เราเองขำไม่ออก...ก้มหน้าก้มตาชงใหม่อีกรอบ...ปลงไปกับตัวเอง...กูแก่ไปมากแล้วจริง.....
                " ตาแหวง...ไปเก็บมะพร้าวอ่อนหน่อยซิ ซักสี่ห้าลูก ...จะเอาไปเผากินกลางวันที่สวน "  เสียงหล่อนดังมาจากหลังบ้าน
                จ๊า.......แล้วเดินไปหลังบ้าน  ..เอาเคียว..ใส่ด้ามไม้เดินดุ่ย ไปที่ต้นมะพร้าว...คะเนอายุลูกมะพร้าว ทะลายนี้น่าจะใช้ได้ เกี่ยวลงมาดู  ...ตุ๊บ!...ยกขึ้นเขย่า...ฟังเสียงน้ำในลูกมะพร้าว.. ไช้ไม่ได้..แก่ไป...
              ทะลายที่สอง ...ตุ๊บ!...ยกขึ้นเขย่า...ไช้ไม่ได้...อ่อนไป...               ทะลายที่สาม...มั่นใจใช้ได้แน่.. ...ตุ๊บ!...หนึ่ง ...ตุ๊บ!...สอง ...ตุ๊บ!..สาม... ตับ!!!!!!!....      ตรงเผง...แม่นดั่งหมัดเขาทราย...ครึ่งปากครึ่งจมูก ...มึน..ชา..เหมือนเราไม่มีปาก...บ้วนน้ำออกแดงเป็นน้ำหมากเชียว...ปากเจ่อเป็นพยาครุฑ...ทรุดตัวลงนั่งรำพัน...    แล้วพรุ่งนี้กูจะไปร่วมกิจกรรมวันครูได้ยังไง !!!....กูอายคน!!!!...  (ฮา...ฮา.....ฮา....)
วันที่ สิบห้า...มกรา...ห้าห้า  ไม่อยากลืมวันนี้จริงๆ....
                                      ................................................................................